Na današnji dan, 14. novembra 2020. godine, ovozemaljski život napustio je legendarni izvođač, Nedžad Imamović.
Njegovim “odlaskom”, tradicionalna, bh. kulturna baština, izgubila je još jednog svog brižnika. Umjetnika koji je vodio računa o izvornom zvuku, sevdahu!
A sevdalinku je donosio na poseban, samo njemu svojstven način. Toplo, sjetno a ne odmičući od originalne postavke tog žanra.
Nedžad je odrastao u miljeu tradicije u svakom domenu. Bio odmjeren, tih i nenametljiv. Svirao, pjevao, pisao tekstove, komponovao, aranžirao, opet, “nenapadno”, davao svoj doprinos bosanskohercegovačkoj muzičkoj sceni.
Nedžad se okušao u svirci na brojnim instrumentima, drugim žanrovima ali ostao vjeran gitari i sevdalinci i komponovanoj narodnoj pjesmi. Bio član Narodnog orkestra Sarajeva i RTV BiH-a. Producirao mlade talente u vlastitom studiju od 90-te.
Volio je Nedžad muziku. Bio ponosan sin, na svog oca Zaima sa kojim je snimio duetski album “Stara staza”. Ponosan i na svog sina Damira, koji je nastavio očevim stopama.
Pamtit će se i slušati autentične izvedbe pjesama: “Oj, sudbino ja te pitam”, “Nema ljepše cure, od malene Đule”, “Zora zori, dan se bijeli”, Bosno moja plemenita”, Stari most”, “Na put se spremam”… I mnoge druge kompozicije koje je Nedžad Imamović interpretirao.
Jasna Durić
